تحقیق و تصحیح دیوان اشعار موذن خراسانی

چکیده شیخ محمدعلی موذّن سبزواری خراسانی فرزند فرّخ، از شعرای عهد صفویه و از مشایخ بزرگ سلسلهی ذهبیّه است. او در عهد سلطنت شاه عباس دوم صفوی (1052 ـ 1077) میزیست. موذّن بیشتر در قصیده و غزل طبع آزمایی کرده و در سرودن اشعارش به شیوهی شاعرانی چون مولوی، حافظ، سنایی و سعدی نظر داشته است. وی در قصاید، به نعت رسول اکرم(ص) و منقبت و مرثیه سرایی معصومین(ع) میپردازد و در غزلیات خود عشق و عرفان و دین را درآمیخته است. پژوهش حاضر تحقیق و تصحیح دیوان موذّن خراسانی است که در مقدمهی آن مختصری از سبک هندی و نیز شرح احوال و آثار و سبک شعری موذّن بررسی شده است. برای تصحیح دیوان موذّن؛ از سه نسخهی خطی بهره گرفته شده که به ترتیب اولویت عبارتند از: نسخه خطی کتابخانهی دانشگاه تهران، کتابخانهی ملک و کتابخانهی مجلس؛ همچنین برای تهیه مقدمه، تذکرهها و تحقیقات معاصران مورد مطالعه قرار گرفته است و نیز شرح احوال، آثار و سبک شعری موذّن با روش کتابخانهای ـ تحلیلی بررسی شده است. اشعار به جا مانده از موذّن شامل 288 غزل، 21 قصیده، 39 رباعی و حدود 170 بیت مثنوی است که در مجموع حدود 3000 بیت میباشد. کلمات کلیدی: شیخ محمدعلی موذّن سبزواری خراسانی، دیوان اشعار، تصحیح، سبک هندی.